باد، پیچید در ترانه ی برگ

برگ، لرزید از بهانه ی باد

 هر کجا برگ خشک بود ،افتاد

باغ نالید و گفت:

ـ ((باد ،مباد!))

در شگفتم، گناه باد چه بود؟

برگ ،خشکیده بود، باد ربود.

باد، هرگز نبود دشمن برگ

مردن برگ ،دست باد نبود .

زندگی ذره ذره می کاهد

خشک و پژمرده می کند چون برگ

مرگ ،ناگاه می برد چون باد،

زندگی ،کرده دشمنی، یا مرگ؟

برگ خشکم به شاخسار وجود

تا کی آن باد سرد، سر برسد

تو هم ای دوست، ذره ذره مکش!

تا نخواهم که زودتر برسد!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: